وینگرهای ماورای صوت یوونتوس ، ساسولو را کلافه کردند

آلکس ساندرو و خوان کوادرادو هر دو در تمام شب خط دفاع حریف را شکنجه دادند و نرووردی هرگز نتوانست از پس این دو بادپای بانوی پیر بر بیاید.

ساسولو در برابر نمایش قدرت یوونتوس بی جواب ماند و 1‐0 مقابل این تیم در جمعه شب تورین شکست خورد. اگرچه که نتیجه ی برتری مطلق یوونتوس را نشان نمی دهد ولی در واقع آنها رقیبشان را به کناری زدند و هرگز اجازه ندادند که جاپایشان را در بازی محکم کنند. در آستانه ی دیدار یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان برابر بایرن مونیخ، مشخص بود که ماسیمیلیانو آلگری مجبور است که بازی را به سرعت ببندد و این دقیقا کاری بود که خوان کوادرادو و الکس ساندرو (یا به قولی سانترو (!)) انجام دادند، بازی در کناره ها برای تسلط یوونتوس حیاتی بود و علی رغم این واقعیت که مهارت فردی دیبالا تک گل بازی را به ثمر رساند، نمی توان مشارکت زوج کناری یوونتوس را نادیده گرفت.

مرد کلمبیایی تهدید اصلی در سمت راست بود، چرا که بازیکن سابق یوونتوس فدریکو پلوتزو، اکثر بازیکن شماره ی 16 را روبه رویش می دید. کوادرادو دائما جلو می آمد و از کناره ها در سمت راست نفوذ می کرد، در مجموع او 7 سانتر کرد و 2 تا از 4 دریبلش موفقیت آمیز بود، اغلب به نظر می رسید بازیکنان یووه با او دوست دارند همکاری کنند، او 72 بار توپ را لمس کردو 4 فرصت گلزنی ایجاد کرد، در سمت مقابل الکس ساندرو هم 4 بار سانتر کرد.

کلودیو مارکیزیو و دیبالا هم بازیکنان موثری در بازی یوونتوس از جناح ها بودند. طیف پاسکاری های بازیکن ایتالیایی یووه حیاتی بود، او از عمق توپ را پاس می داد تا یکی از دو بال یوونتوس را راه بیندازد. غیر قابل پیش بینی بودن دیبالا نه تنها منجر به گل شد، بلکه حرکات گریزانش او را از کسانی که با او یارگیری کرده بودند دور می کرد و او بهتر هم تیمی هایش را راه می انداخت. او 4 فرصت گلزنی ایجاد کرد. ساسولو هرگز نتوانست جلوی حملات یووه را بگیرد، گاهی مردان آلگری با 4 بازیکن حمله می کردند، ماریو مانژوکیچ و پائولو دیبالا در جلو و کوادرادو و الکس ساندرو در کناره ها.

این فقط در حمله نبود که بیانکونری بر رقیبش غلبه کرد، چراکه آنها سبز و مشکی را چنان محدود کردند که آنها هرگز نتوانستند بازیشان را شکل دهند. دوباره در این زمینه هم وینگرهای یووه درخشیدند، کوادرادو 5 بار توپ را ریکاوری کرد، الکس ساندرو 6 بار. در کل، تمام تیم یووه 62 بار توپ را ریکاوری کردند و 15 قطع پاس هم انجام دادند. آنها از بالای زمین پرس می کردند (دنیله روگانی احتمالا بهترین بازیش در این فصل را برای یوونتوس در این زمینه انجام داد) و موقع حمله هم صبور بودند.

البته، آمادگی برای بازی چهارشنبه تنها منبع انگیزشی آنها نبود، بالاخره، بوفون در حال دنبال کردن رکورد گل نخوردن دینو زوف بود. او به لطف نمایش مصمم و منظم هم تیمی هایش برای اطمینان از 3 امتیاز و حفظ کلین شیت، رکورد قهرمان جام جهانی 1982 را زد.

از گاتزتا دلااسپورت، با تصرف

«به اشتراک گذارید»

نازنین راهبر«نگارنده اخبار»

ارتباط با نگارنده: